Aarzel niet deze mooie woning uit het begin van de 16e eeuw, met een opmerkelijke renaissancegevel in zandsteen, te bezoeken. U wordt er hartelijk ontvangen door het team van het Royal Syndicat d'Initiative van Braine-le-Château.Deze woning was de residentie van de baljuw, een mandataris van de heer, die belast was met het onderzoek naar criminele zaken. Vandaag worden er regelmatig tijdelijke tentoonstellingen georganiseerd.Het Baljuwshuis herbergt ook het Informatiecentrum van het Werktuig. Men vindt er een verzameling werktuigen, voorwerpen, oude boeken en documenten over verschillende beroepen. Ontdek vooral de uitzonderlijke verzameling werktuigen van de muziekgraveur.Het Baljuwshuis kunt u bezoeken tijdens de ‘petit tour’ te voet van Braine-le-Château.

Op de Grand-Place van Braine-le-Château verrijst de schandpaal, een symbool van schande, een justitievoorziening om een veroordeelde publiek tentoon te stellen. Dit is een van de zeldzame exemplaren die zijn lantaarn heeft behouden. Hij is vervaardigd uit blauwe steen en heeft een structuur met een lantaarn waarin een persoon rechtopstaand kon geplaatst worden. De schandpaal, emblematisch voor het dorp sinds 1521, is vandaag gerestaureerd en uniek in Europa.Ontdek de schandpaal, de ‘pilori’ tijdens de ‘petit tour’ te voet van Braine-le-Château.

Een opmerkelijk maalderijmuseum gevestigd in een oude banmolen waarvan het schoepenrad in werking wordt gesteld bij mooi weer. U ontdekt er de mechaniek van de molen en het materiaal dat gebruikt wordt door de molenaars. De aanwezigheid van een banmolen in Braine-le-Château wordt bevestigd vanaf 1226. De molen had twee hydraulische raderen die 4 paar molenstenen aandreven. De boeren die hier hun graan lieten malen, betaalden een zogenaamde ‘molendwang’ van 1 zak op 22 aan de heer. De site werd in 1954 geklasseerd en het gebouw (opgetrokken in arkose, een lokale steen) in 1970.Het Moulin Banal kunt u bezoeken tijdens de ‘petit tour’ te voet van Braine-le-Château.

Gelegen in een bosachtige omgeving van Braine-le-Château, ligt deze kleine maar bijzondere kapel… met een omgekeerde steen!Gebouwd in 1740 en hersteld in 1774, zou de Notre-Dame au Bois kapel, heiligdom met één schip, volgens de traditie, een kleine kapel vervangen. Aan de voorzijde van deze kapel droeg een steen volgende inscriptie: « S. Marie, refuge de ceux qui sont vexés de la fièvre, prie pour nous ». Dankzij een ietwat verstrooide bouwer tijdens de wederopbouw van de kapel, kan u deze steen nog steeds vinden… maar dan omgekeerd in de muur geplaatst! Elke vrijdag van de vasten wordt om 9u een misviering gehouden. Elk jaar heeft in Kasteelbrakel, op 2 juli of de eerstvolgende zondag, de processie van Notre-Dame-au-Bois plaats. Deze verzamelt de voorzitter van de “Ruiters van Notre-Dame-au-Bois”, boeren te paard, de Sainte-Lucie fanfare en het beeld van de Notre-Dame-au-Bois, gevolgd door het Heilige Sacrament. De gelovigen vormen de sluitstoet van deze processie.

Opgedragen aan Saint-Remy die Clovis (Koning van de Franken) aan het einde van de 5de eeuw doopte, is deze kerk in Ittre in het Roman Païs ook de plaats waar zich de “schatkist” bevindt die de laatste zusters van Aywieres vluchtend voor de Franse revolutie achterlieten. Het huidige neoromaanse gebouw (1898) bevat aan de onderkant – noordkant - de gotische kapel Notre-Dame van Ittre die dateert uit 1590. De kapel verving zelf deze daterend uit 1351. Binnen is er een uitzonderlijke picturale versiering die herinnert aan bepaalde romaanse kerken in Frankrijk (vooral de medaillons gewijd aan de 12 apostelen, met ook een zeldzame representatie van Judas). De geweldige gewelven met hun ijzeren constructiewerken, geïntegreerd volgens de methode van Gustave Eiffel, en het kleurrijke houten ciborium (hemelbed boven het altaar) geven een prestigieuze toets aan het hele gebouw. Het eiken beeld van de Notre-Dame van Ittre in de oude kapel werd aanbeden doorheen de jaren. Het is oorspronkelijk afkomstig van Bois-Seigneur-Isaac, een dorp dichtbij Nijvel, en dateert uit ongeveer 1270. Tijdens de pest van 1336 werd de Notre-Dame van Bois-Seigneur-Isaac van dorp tot dorp gedragen in de hoop dat de plaag zou stoppen. Wanneer dit daadwerkelijk gebeurde, wilde Ittre het beeld, bekend om zijn mirakels, niet meer teruggeven en werd een kapel gebouwd om het beeld te herbergen. De glasramen van de Notre-Dame van Ittre illustreren dit verhaal en dat van de pelgrimstocht die in 1336 begon. De Saint-Remykerk bevat ook een interessante schat die was geschonken door de laatste zusters van Aywières in hun vlucht voor de Franse Revolutie. Onder de teruggekregen stukken bevindt zich het schrijn van Sainte Lutgarde, zuster in de cisterciënzer abdij van Aywières, die in 1246 stierf. Dit voorwerp is een Luiks zilveren edelsmeedwerk van het jaar 1624. De schat bevat eveneens het houten schrijn geschilderd door Sainte Sybille de Cages (1643), en een reliekschrijn van Sainte Croix uit de 15de eeuw. Als u aandachtig naar de kerk kijkt, bespeurt u misschien het kruisje van een rozenkrans dat een arbeider uit Ittre in de muur van de kerk heeft verwerkt tijdens de bouw…

“Gepromoveerd” als sluis met de tweede hoogste waterval van België, biedt de sluis 5F van Ittre in Waals Brabant, als toegangspoort tot de “plan incliné de Ronquières” en de oude hydraulische liften, materieel erfgoed van de UNESCO, zijn geschiedenis aan de bezoekers, maar ook een groot aantal landelijke en sportieve activiteiten. Het kanaal Charleroi-Bruxelles werd in gebruik genomen in 1832 en is het resultaat van een lang verhaal dat terugloopt tot de 16de eeuw tijdens het bewind van Philippe II. In die tijd kwam het idee het stroomgebied van de Maas aan dit van de Schelde te verbinden door een bevaarbaar kanaal vanuit Bruxelles. Het hoofddoel van de initiators was de afzondering van Henegouwen te breken en de economische groei van de hoofdstad te bevorderen door de uitbuiting van de koolmijnen zo goed mogelijk te bedienen. Tegenwoordig vormt het kanaal een opening naar Frankrijk, Nederland en Duitsland. De sluis 5F van Ittre, met stroomopwaarts de “plan incliné de Ronquières” en het huidige kanaal van Charleroi, heeft het sinds 1968 mogelijk gemaakt doorgang toe te laten aan binnenvaartschepen van 1350 ton, maar het behoudt niettemin de overblijfselen van het oud afgedankte kanaal van 70 ton en het tweede kanaal van 300 ton. Als getuigen van het verleden konden ze worden beschermd tegen demping en de sluizen behielden – door heimwee ? – het suffix F dat toegevoegd werd aan hun naam om hen te onterscheiden van de anderen die in die tijd al in dienst waren. Het is ook interessant op te merken dat de grote waterbewegingen en de daaropvolgende golven, veroorzaakt door de verschillende schuttingen, beperkt werden door de aanleg van verbredingen stroomop- en stroomafwaarts van de sluis. En het is precies in de stroomopwaartse verbreding dat de jachthaven van Ittre zich vestigde, met een hele reeks activiteiten : allerlei watersport en rustige wandelingen in een landelijke omgeving. En dat is nog niet alles… want de sluis 5F is ook de thuisbasis van het «Corps Royal des Cadets de la Marine», vereniging gesteund door de Belgische Defensie. Deze omgeving is dus best geschikt voor watersport, en jonge lui krijgt hier opleiding, vooral gericht op wateractiviteiten, maar ook landelijke activiteiten, begeleid door civiele en militaire vrijwilligers.